Her konuda hem fikir olamayız.

Hatta çoğunlukla ayrı fikirde olacağız.

Bu çeşitliliğin güzelliğinden gelmekte.

Kendi inandıklarınız ve fikirlerinizin doğruluğuna bu kadar inanmanıza değil ama

Bu inanışınızın size sağladığı rahatlığa ve güce imreniyorum.

Hiç bir zaman doğrularımdan ve doğrularınızdan bu kadar emin olmadım.

Bunu patolojik bir kararsızlık durumu olarak nitelemeyiniz.

Hep açık bir kapı bırakmam gerektiğini düşündüm.

Zaman tanımak, fırsat vermek, evrenin ilerleyişini izlemek istedim.

İçimde, biryerlerde yerine oturan bazı inanışlar oldu.

Bunu eminlik, kanun ve kural olarak tanımlamak yerine,

İnanmak olarak tanımladım.

Bu inanç garip birşekilde hep huzurla kolkola oldu.

Kural olmadıkları için yargılama gereği duymadım.

Ama,

Bakıyorum da ,

Herkesin kuralları var,

Doğrularından eminler,

Seslerini yükseltebilecek,

Yargılayabilecek kadar.

Ağlamak istiyorum.

Küstüğümden değil.

Çünkü,

Çok yorgunum.

Kendi inançlarımı açıklamak istemeyecek kadar.