İnsanlar sahiplenme kaygıları ve saplantıları ile kendilerine ve çevrelerine inanılmaz zararlar veriyor. Çocukları bile öldürebilecek kadar......hep merak etmişimdir. Nedir bu sahiplenme duygusu diye. Benim olsun, hepsi benim olsun........Bu düşüncelerle insan insan sıfatından sıyrılıp mekanik zarar vericiye dönüşüyor.
Dün odamdan kliniğe geçerken, aniden gördüm evrenin sahibini. Birkaç saniye yetti onun evrenin sahibi olduğunu anlamama. Öylesine dalmıştı ki...onu izlediğimi farketmedi önce. Farkettiği anda, tüm güzelliği ile gülümsedi bana; ben de ona. Utangaç utangaç gülümsedi. İnanılmaz saygı duydum ona. 6-7 yaşlarında, çiçekli elbisesi içinde dünya güzeli bir kız. Belliki muayene olan anne ya da babasını bekliyordu. Koridorda onca karmaşanın arasında çok mutluydu, kendinden geçmişti. 500 ml lik bir su şişesi ile oynuyor ve konuşuyordu.
İşte dedim o an:
Evrenin sahibi bu kız.
Dün odamdan kliniğe geçerken, aniden gördüm evrenin sahibini. Birkaç saniye yetti onun evrenin sahibi olduğunu anlamama. Öylesine dalmıştı ki...onu izlediğimi farketmedi önce. Farkettiği anda, tüm güzelliği ile gülümsedi bana; ben de ona. Utangaç utangaç gülümsedi. İnanılmaz saygı duydum ona. 6-7 yaşlarında, çiçekli elbisesi içinde dünya güzeli bir kız. Belliki muayene olan anne ya da babasını bekliyordu. Koridorda onca karmaşanın arasında çok mutluydu, kendinden geçmişti. 500 ml lik bir su şişesi ile oynuyor ve konuşuyordu.
İşte dedim o an:
Evrenin sahibi bu kız.
12 yorum:
SEVGILI GUGUKUM :))) NASILSIN
BENDE HEP OYLE DUSUNDUM EVET...DUNYANIN GERCEK SAHIPLERI ÇOCUKLAR VE HAYVANLAR
SEVGILERIMLEEEE
İçim aydınlandı, sen gördüysen evrenin sahibini yakında ben de görebileceğim demek ki.
keşke hep çocuk kalsaydım,dizimdeki yarayı en büyük acı sansaydım...
sevgili ece, bi de bitkiler galiba:D
sevgili ebruli, hakikaten o zaman tek acımız dizimizdeki yaraydı, kaybolan kalemimiz,,,di dimi?
aslında şimdikiler de bir o kadar önemsiz olabilir bakış açımızı çocukluk dönemimize çevirebilirsek:D
canım sufi, onu görünce öyle bir huzur duydum ki anlatamam, kendisi saf mutluluk ve huzurdu. çocukkenki oyunlarım aklıma geldi ben de ne kadar mutlu olduğumu hatırladım o an, ve eğer istersem yine başarabileceğimi düşündüm. öpüyorum seni sufim.
"Evrenin sahibi benim. Kara Murat da benim. :)Hepsi benim :) "
diyecektim ki sanırsam biraz fazlaca laubali olacak :)
Çocuk da sevmem ben ne desem bilemedim şimdi. :)
sevalcim, niye laubali olsun ki...sen öyle hissediyorsan ve aksini kim kanıtlayabilir:D
bence de çocuklar yeryüzünün kanatsız melekleri...
ahh maya keşke hep öyle kalsak.
Kimbilir,sahiplenme, basacak sağlam bir zemini olmayanın tutunmasıdır belki ayağının altında toprak gitmesin diye.
Ve evet eğer yaratılışın temelinde sevgi varsa bir gülen gözde bir an da olsa evrenin sahibini görmek mümkündür gibi geliyor bize de.
ve sevgili enis diker, sahiplenme korkaklıktan, korkaklık eksiklikten gelir.
ama çocuklar...onlar temiz varlıklar.
Yorum Gönder