GEÇ KARMA

Hızlı servis edilmiş karmadan sonra bir de daha geç olanını anlatayım dedim.

Şuan hayatta olmayan, pek de bahsetmediğim annemin 3. kızıyım, diğerleri başka bir babadan olmak kaydı ile 2 kız kardeşim var yani, hiç görüşmediğim ve hiç de görüşmek niyetinde olmadığım. Yo yo ne kızgınlık, ne kırgınlık ne de başka bir şey...sadece onlarla beraber olamıyorum, nefes alamıyorum sadece onlarlayken. Acı çekmemek için belki daha minicikken hayatımın dışına attığım, yok sayıp, tavan arasına kilitlediğim "anne" kelimesine ait 2 kızın varlığını görmek beni bu hale sokuyor.  Neyse konuyu dağıtacak gibiyim, ana konuya dönelim. Benim de 3 kızım var sonuncusu Fatma Pınar. Annemin adı da Fatmaydı. Ben o kadar da istekli olmadım Fatma ismi için ama eşim çok istedi, hatta bana koymama şansını tanımadı bile:D Bir yanım kabul etti çünkü canım babaanneme en azından bu kadarcık küçük bir hediyeyi vermeliyim diye düşündüm, çünü onun adı da Fatmaydı. Kimbilir belki de bu da anlamlı bir benzerlikti. Bana bakacak olan kişinin adının beni ona teslim edeninkiyle aynı olması. Herneyse.........Fatma Pınar 39 yaşımda hediye edildi bana. ben de annemin geç yaş dönemi çocuğuymuşum. Fatma Pınar gelmesi ile, karnıma düştüğü andan itibaren bana çok şey öğretti. Canım Sufimin dediği gibi: Fatma Pınarın gelişi mucize benim hayatım için. Lafı nereye getireceğimi unuttum ama....ben henüz tam olarak anlamasam da bunun bir anlamı var. Ben Fatma Pınarda kendimi görüyorken, bu sefer kendimde annemi görüyor, kendimi ona yansıtıyor olabilirim. Hiçbir zaman bir anneyi sevmek nasıl olur, bir anne çocuğunu sevdiğinde neler hisseder bilme şansım olmadı. Bu da hayatıma koca bir boşluğun getirdiği tıkanıklıkla beni başbaşa bıraktı. Şimdi ise hayretle izliyorum.........

Robinson Ailesi isimli animasyon filmini izlediniz mi bilmiyorum ama bu çocuk filmi beni derinden etkiledi. Hiç annesini tanıyamamış bir çocuk, zaman makinası yapıp annesini görmek isitiyor....ve sonunda görüyor onu.....ona yaklaşıyor annesinin arkası dönük onu bir kapının önüne bırakıyor, kundak içinde....elini uzatıyor çocuk......ama vazgeçip, saklanıyor...çünkü biliyorki bu zamanda ona dokunursa, zaman değişecek ve tanıdığı, tanışdığı ve sevdiği insanları hiç tanıyamayacak. Allahtan filmi karanlıkta izliyorduk, ailecek. Kimse gözlerimden akan yaşı görmüyordu ve ben sessiz sessiz ama içimden bağırarak ağlamayı iyi beceririm. Sanki dondum, iliğim, kanım, nefesim dondu, taş gibi oldum. Hadi dokun dokun dedim sen bari gör! Ama dokunmadı ve yaşadıklarını seçti. Şimdi anlayabiliyorum...eğer annem beni bırakmasaydı canım babaannem diyebilecek miydim, halamın ayakları ile oynayabilecek miydim, dedemin bacaklarına kızgın kızgın masaj yapabilecek miydim, babamı karakoldan polis alıp, psikiyatri kliniklerine yatırmak için kapalı servislere girebilecek miydim?....Kimbilir? ama şimdi ben bugün bensem bunlar beni ben yaptı anlabiliyorum. Ve biran düşündüm, içimden kızdığım, gücendiğim, belki affetmediğim annemdi zavallı olan, kurban olan ve belki cesur olan......yalnız kalan, bensiz kalan ve beni en emin kucağa, pamuk babaanneme emanet eden. Kimbilir belki beni en son gönderirken ağlamıştı ama bu bile önemli değildi, beni ben yapmıştı annem...şimdi yüreğim, ciğerim, ruhum, hücrelerim ve hatta genlerim bile hıçkırıklarla ağlıyor can sufim, bunları yazarken....Kimbilir belki çocuk yüreğim affetmiştir, belki artık büyürüm, ne dersin sufim?  Bana kendinden iyi bakacak olana beni emanet etme cesareti ve acısını yaşadı belki......kimbilir....ama sufim sorsalar şimdi bana hangisini tercih edersin diye: hiç düşünmem, bir saniye bile düşünmem, tereddüt etmem: canım meleğim babaannem derim. 

Anneciğim, beni meleklere eş değer yüreğe sahip bir babanneye emanet ettiğin, babamla yaşamayı deneyimleyerek, o yaşta güçlü olabilmemi sağladığın, kısa süre sonra öleceğini bilmeden beni kendinden uzak tutarak acı çekmeme engel olduğun için:

SENİ AFFEDİYORUM VE SEVİYORUM. RAHAT UYU ARTIK.

Sevgili Sufi Annem hayatımın bu döneminde olman, perdenin arasından ılık bir meltem gibi hayatıma girmen bir tesadüf değil ve benim seni anne gibi, senin beni kızın gibi sevmen hiç ama hiç değil. Kendine iyi bak. İkinci bir ayrılığa hazır değilim. Çünkü bana "KIZIM"  dedin.