Kendime küçük dünyalar yaratmayı severim. Bugün yürürken ağaçların altından, etrafımın dallarla örtülü olmasından huzur duyduğumu farkettim. Bu yalnızca doğa sevgisi değildi, bir izolasyon, kendi dünyamda kalabilme ihtiyacıydı. Küçükken oynadığım evcilikler geldi aklıma. Tahta bir masa vardı onun altına girer, masanın etrafını battaniyelerle kapatır saatlerce kendi başıma oynardım. Minik baloncuklar gibi etrafta uçuşan bir sürü dünyacıklar olduğunu düşündüm yürürken. Gözüme kestirdiğim birine girmeyi, baloncuğun sadece beni içine alabilecek özellikte ama çok ferah olduğunu hayal ettim:) Kendi kendine kalacağın zamanlar yaratmalısın, baloncuklar bulmalısın dedim kendime.....
Yeni bir baloncuk keşfettim bugün içine şöyle bir daldım....huzurlu bir baloncuk.
http://www.radyoz.info
Ben dışardayken hazır, siz de bir bakın derim.
3 yorum:
hemen hemen ayni seyler gecmis bu hafta ikimizinde aklindan. ufacik anlara sigan ufacik sevincler olusturur hayati dedim icimden. o anlari yaratmak icin caba sarfetmekse tamamen bizim elimizde. arada unutuversekte bu edimi, hatiraldigimizde yeniden basliyor güzel anlarin, kendinle basbasa kalmanin mucizesi :D
çocukluğumuzu hatırlayabilsek sanki sorun çözülecek dimi? nedense büyüdükçe kendimizdele olmaktan kaçar olduk.
sanirim biraz gayret etsek bircok ayrintiya kavusuruz :D ben arada deniyorum. en cok neyim olsun isterdim ilkokuldayken biliyor musun? bir sazim. sonra akvaryum oldu sonra bisiklet. ama sadece bisikletim olabildi :D simdi ise hicbirseyde gözüm yok :D böyle daha mutluyum... saz verseler elime olmaz, kocaman akvaryum getirseler tutmaz... hala bisikletim var ama :D demek ki hayat o zamanlardan beni bugünlere hazirlamis. keza buradayken bisiklete binmeyi bilmiyor olsaydim isim cok zordu.
Yorum Gönder