Bir zamanlar zen ile ilgili bir kitapta okumuştum. Bir adam vardı hep aynı çukura düşen. İlk düştüğünde çukuru suçlayan, başkalarını suçlayan ve ordan çıkması yıllarını alan. Sonra aynı çukura düşmenin nedeninin çukur olmadığını farkedip kolayca çıkabilen ve karşı kıyıda yürümeye başlayan bir adamla ilgili bir yazıydı. O kitabı evde binlerce kez aradım bulamadım....garip. Kitabı bulamamamın yanı sıra, benim de aynı çukura düşüp düşüp, çukura bağırıp çağırmam da ayrı bir garip. Bazı insanlar vardır..çukura düşmeden bilirler...Onlara saygım sonsuz. Ama artık şunu biliyorum: aradığımı bulmam için her seferinde bana yeni çukurlar bulmak Tanrıyı yormuş olmalı:D.
Yeni düşüşüm bana epey iyi geldi:D Çukurumun adını net bir biçimde koyabildim: Kendimi dış dünya onayında aramak. Kendim olmak için dış onaya ihtiyaç duymak. Ve anladım ki kendim dediğim zihnimdi. Devamlı onay arayan yaramaz çocuk......Sanki hazır bir şablon gibi. Kimi zaman içini hain bir dost, kimi zaman başarılamamış bir sınavın doldurduğu. O yaramaz çocuğu ben sanmak beni yordu. Onu dışlamıyorum, yargılamıyorum. Tek bildiği bu olan bir çocuğa nasıl kızabilirim ki. Ama artık onu her sobelediğimde şşşşşşşş, deyip parmağımı sallayabileceğimi umuyorum. Onun da sobelendiğinde mahçup yaramaz bir çocuk gibi karşımdan gülümseyeceğini hayal ediyorum.
40 yaşımda dost bildiğimin çukurum oluşunu kutluyorum. Kendime kızmadan, çukurlaşmış dostumu yargılamadan. Bahar geldi, yaza dönüyor. Babamı yazın başlagıcında uğurlamıştım 8 yıl önce. Kirazlar yeni çıkmıştı. Şimdi de kirazlar çıkmaya başladı ama babam başka diyarda.....
Bir daha aynı çukura asla düşmem.......demiyorum. Ama sanırsam düştüğümde, düşmek üzereyken yada, farkedebilirim bunun aynı çukur olduğunu. Dizlerimi oğuşturur çıkarım, tıpkı çocukken düşüşlerim gibi.
Neden olmasın? Belki ben de karşı kıyıya geçebilirim. Karşı kıyı belki burasıdır.
Neden olmasın babama el sallayabilirim, o da bana. O kibar gülümsemesini görecek kadar yakın oluruz. Konuşmasak da o beni anlar. Ben de onun "kızımmmm" deyişini duyarım YÜREĞİMDE.
5 yorum:
böylesi zamanlarda aklıma hep aslı erdoğan'ın sözü gelir; insan olmak düşmektir. kalkmaktır da...
bu sözü biryerlerden hatırlıyorum
aynı çukura birden fazla düşme, yakışmaz. düştüğün çukur bile farklı olmalı...
kediş aslında bütün çukurlar aynı, zihinsel illüzyon
Düşe kalka büyüyoruz gugukum...
Yorum Gönder