6 Aralık 2011 Salı

İŞTE BU KADAR

Yıllar boyunca herkesin ahlakına göre yaşamayı istedim.
Kendimi herkes gibi yaşamaya,
herkese benzemeye zorladım.
Kendimi ayrı düşmüş hissettiğim zaman bile
bütünleşmek için böyle davranmak
gerektiğini söyledim.
Ama bütün bunların sonunda felaket geldi.
Şimdi kalıntılar arasında dolaşıyorum.
Kuralsızım,tereddütler içindeyim,
yalnızım ve bunu kabullenerek tek oluşuma ve kusurlarıma boyun eğdim.
Tüm yaşamımı bir nevi yalan içinde yaşadıktan sonra
bir doğru yaratmak zorundayım.”
Albert Camus 

4 yorum:

Unknown dedi ki...

Albert amcanın yazdıkları toplumun geneline ne kadar uyuyor farkında mısın? Ben de hep tersini yaptım oysa. Sonuç yine de felaket oldu:)

guguk kuşu dedi ki...

bence burda ana kriter senin neyi istediğin. türk toplumu olarak genelin dışında kalmama ve onay görme eğitimi aldığımız için bunu aşmak zor. ben 40 yaşım itibarı ile belki de yalnız kalmayı, eziyet görmeyi, sürü psikolojisinde kendimden iğrenmeye tercih ediyorum.

parka dedi ki...

:) çaldım.

guguk kuşu dedi ki...

ben de:D