BENİM SONBAHARIM, BENİM KELİMELERİM

Bugün yağmur öncesi sıkıcılığı vardı. Sonra hava sanki kendi içine kapandı, güneş gitti (ki bu beni çok memnun etti). Ruhumu rahatlatan esinti ile birlikte balkonun camlarını açtım, içime dolsun diye. Oturduk balona; İrem'e: koskoca yaz bitti iştei diyesim geldi ama demedim. Çoğunlukla konuşmaya üşeniyorum. Aslında üşenmek değil; kelimlere ağzımda uçtuğunda, yüreğimden kopup gitmiş gibi oluyor, onları nasıl sahiplenmişsem:) ve onları kulağımla duyduğumda başkalaşmış buluyorum, söylemek sitediğim şey değillermiş gibi sanki çirkinleşmiş gibi. Sonbahar geldi de demek istedim ama demedim yine tabi. İzlerken o esintiyi, koklarken yağmurun, toparğın kokusunu buna zaman ayıramazdım. Anladım ki ben kendimle konuşmayı seviyorum, kendim için konuşuyorum. Evet dedim içimden ben sonuna kadar karadenizliyim. Çam ağaçlarını izledim; onları çok seviyorum. Sonbaharı çok seviyorum, onu başlangıç olarak görüyorum, hareketlenme olarak...okulların açılışı, defterin, silginin kokusu, yaprakların renklenişi......... İnsanlarla olabilmek bana gittikçe zor geliyor. Konuşmalar uzadıkça, anlamsızlığının farkına varıyor, uzaklaşıyorum ordan. Sadece çok gerekli olduğunda konuşmak istiyorum. Herşey birsüre sonra bana birbirinin tekrarı gibi geliyor. Hemen kaçmak, sessizliğin huzuruna, içimdeki bişeye sığınmak istiyorum; mide bulantısından kurtulmak için.
Sonbahar geldi bugün benim için. Zaten kendi kurguladığımız hayatı yaşamıyor muyuz O zaman benim sonbaharım geldi. Sufim de yine yazı yazmış çok sevindim. Yazının altında Sufi zamanı kelimelerini görmek beni güldürüyor her seferinde. Evet! tam da yazdığı gibi Sufi zamanı Guguk Kuşu zamanı.......

http://8tracks.com/macrauchenia/piano-trios