BU SEFER DE BÖYLE OLSUN

Herkesi üzdüm galiba:((((((((((

Ama bunu birkez olsun göze almalıydım.

Çok korkarım insanları üzmekten. O yüzden kontrollüyümdür hep. Bu yüzden pekçok maskem var dolabımda. Üzülmedim ki maskesi, yooo hiç kırılmadım maskesi, olur böyle şeyler maskesi.......Ve dolabın dibine tıkılmış, bastırılmış acılarım, kırgınlıklarım, kızgınlıklarımla dolu ağzına kadar. Yapı olarak kimseye kırgın kalabilecek biri değilim. Ama çocuklukta yaşanılanlar daha farklı algılanabiliyor. O zamanları da böylesine tıkıştırınca dolaba, herşey birbirine karışıyor. Yaşadığım herşeyden daha bir güçlenerek çıktığımı düşünürüm. Ama şimdi anlıyorum ki güçlü olmak zor zanaatmiş. Hiç pes etmedim hayatta. Etsemiydim acaba bi yerlerde? Yolun bi yerinde durup bende tepine tepine ağlasamıydım ki? Hiç ergenlik problemim olmadı benim. Olsamıydı ki? Ama o günkü aklımla güçlü olma yolunu tercih ettim. Belki bilinçli bir tercih bile değildi. Öyle olması gerekiyordu ve oldu belki de. Bir gün bi arkadaşım, düşüyorsun, dizlerin kanıyor, dizlerini hemen silip koşmaya devam ediyorsun, koşu bittiğinde yarana pansuman yapıyorsun demişti. Onur duymuştum kendimle ama bu kadar güçlü olmak iyimiydi acaba? yaralarımı zamanında mı sarmalıydım, birilerine gidip "yaram çok acıyor" diye hayıflanmalımıydım? Ama bu hiç aklıma gelmemişti, hala da gelmiyor. Bişey beni hep devam etmeye zorladı, ben de ettim işte. Bu aralar içim bir dolu dolu, midemle yüreğimin arasında bişeyler var. Gözlerimi sık sık dolduran bişeyler. Ve ben yine devam ediyorum. Hayat benim için "life goes on" modunda.

Özür dilerim üzdüysem sizi ama bunu bi kere olsun yapmalıydım. Hem ayrıca bunlardan bende daha çok var:) Hazırlıklı olun:) Ama beni sevdiğinizi bilmek bu kadar sevildiğimi anlamak için bi kerecik bunu yapmaya da değdi doğrusu.

Canım yavrularım, sarı papatyam, mor menekşem, hayatımın gül bahçesisiniz siz. Tanrımın bana hediyelerisiniz. Hergün, her dakika Rabbime şükr ediyorum sizler gibi iki meleği bana verdiği için. Gerçek melekler sizlersiniz. Sizlerin annesi olmaktan onur duyuyorum. Beni hiç üzmediniz. Heryerden sizle ilgili öyle güzel şeyler duyuyorum ki. bazen izliyorum, dinliyorum sizleri ve şaşırıp kalıyorum olgunluğunuza. Allahım diyorum, bu iki meleği hak etmek için ne yaptım? Ne kadar olgunlar, ne kadar merhamet ve sevgi dolular, yavrularım benim. Küçük arkadaşlarım benim. Sizle gezmek, kitap okumak, hamburger yemek, yemek yapmak....hayattaki en büyük zevklerim....Kuşlarım benim, Rabbim yüreğinizin güzelliğini gören, gördüğünün kıymetini bilen insanlarla karşılaştırsın sizleri. Sağlığınıza zeval gelmesin, gönlünüz, ruhunuz hep dingin hep huzurlu olsun. Siz benim hediyelerimsiniz. Allah izin verdiğinizce yanınızdayım, hata da yapsanız, yanınızdayım. Ellerim hep omuzunuzda, dularım hep yanı başınızda. hayatıma neşe kattınız, Rabbim de sizleri mutlu etsin. Yanımda, yakınımda, yanı başımda olun ki, sizin eliniz ayağınız olayım, hayatınızın bir ucundan da ben tutayım. Kıyamadığım yavrularım, iyiki benim yavrularımsınız. Eğer ki başkalarının yavruları olsaydınız çoook kıskanırdım. İçiniz rahat olsun meleklerim, siz evlatlık görevinizi layıkı ile yerine getiriyorsunuz. Sizler benim içime kaçan meleklersiniz işte. Sizlerle böyle sevgi dolu oldum ben. Yüreğimin incileri. Hep mutlu olun. Hakkım size birden bine helal olsun.