DAHA ÖTESİ YOK

İyi niyetle:

-Sana hediye ettiği gülleri getir hep aklına, dedi. O seni çok seviyor buna eminim.

-Biliyorum, onları unutmadım ama........

-Ama ne?

-O güller bir dostluğu başlatmak için yeterli olabilir ama devam ettirmek için yeterli olmuyor.

-............

-Onları hiç bir zaman unutacak değilim zaten. Herkesin mutlaka iyi özellikleri ve yaşanılan güzel anlar vardır. Ama bunlar bir dostluğun devamı için yeterli olmayabilir. Sadece düşman olmamızı engellerler özelliktedir. Aramızda daima bir mesafe olmalı. Sevgiyle kalabileceğimiz bir mesafe. Daha ötesi ise asla..... Ben buna "sevgi koruma alanı" diyorum. Anlamsız duygusallıklara gerek yok, kandırmacalar diyarında yaşayamayacak kadar kendimin farkındayım. Evcilk oyunu gibi ilişkiler yaşım için çok geride kaldı. Küstüysek küsmeli, kızgınsak kızmalı ve seviyorsak sevmeliyiz. Tanımlamalar çok açık. O bir demet çiçek elbette güzeldi, bana verdiği değerin bir belirtisiydi. Ancak, o kolay verilebilen bir hediye. Evet ben zor olanı istiyorum, dürüstlüğü.................İşte bu yüzden dostluk değerlidir. Zor olduğu için, fedakarlık gerektirdiği için. Tıpku pamuk kalplimle benim dostluğumda olduğu gibi. Biz her konuda aynı düşünmesek de, bazı huylarımız birbirimize yabancı ve sıkıcı gelse bile, temel değerimizi dürüstlük olduğu için, aynı yolu el ele gönül gönüle yürüyebiliyoruz.

-Belki onunla da olur?

-Olmaz, o onaylanmak istiyor, konuşmak değil. Aslında o da bana çok kırgın ama ifade etmeye cesareti yok. Ne şiş yansın ne de kebap istiyor. Kırgınlığını ifade ettiğinde beki beni kaybetmekten, belki de benden duyacaklarından korkuyor. Ben böylesine bildiğim halde bilmemezlikten geldiğim, maskeli ilişkileri yürütemem. Dostluk güzelliktir, bir yük değil. Onunla olan ilişkimiz ise aklıma ve yüreğime bir yük.

-Seni kaybetmekten korkması, seni sevdiğinin bir belirtisi değil mi?

-Hayır, değil. Korktuğu şey beni kaybetmek değil temelinde kendi ile tanışmaktan korkuyor.

-Anlıyorum.

-Dostlarınla da zaman zaman tartışabilirsin ve anlaşamayabilirsin. Dostluk her konuda aynı fikirde olmak değildir. Birbirini anlayabilmek ve kendini dürüstçe ifade edebilmektir. Tercihlerimizi yapabilecek yaşlardayız. Ne istediğimizi, neyi istemediğimizi biliyor olmalıyız artık. Eğer dostluk adına temel beklentimiz karşılanıyorsa, fedakar olabilmeliyiz diğerleri için. Fedakarlıkla taviz vermeyi ayırt edebilmeliyiz. fedakarlıkda insan verdiği şey için pişmanlık duymaz ve gizliden gizliye onu karşısındakine kullanmaz. Herşeyden önce kendini bilmek gelir. Kendini bilen insanlar herşeyin iyisi olurlar. İyi anne, iyi arkadaş, iyi doktor, iyi çocuk..........

-Bakalım zaman ne gösterecek.

-Hiç bir beklentim yok. Gülümsedi.