Ben yolumu çizdim, çizmekteyim. Umarım artık işim daha kolay, çünkü bu yolda tek bir trafik levhası, uyulacak tek bir kural var: "Kendine Karşı Dürüst Ol".

Herkesi mutlu edemem, herkesin isteğini yerine getiremem. Bütün arzularım ve beklentilerimin yerine gelmesini de bekleyemem. Ama hiç taviz vermiyeceğim, bir klavuzum olmalı. Sanki bütün kapıları açacak bir anahtar gibi, daha doğrusu benim gitmek isteyeceğim yolların kapılarını. Açmadığı kapılar zaten demekki benim kapılarım değil, tekmelemenin bi anlamı yok. Bu yolda yoldaşlarım olabilir. Yapayanlız da kalabilirim ama eğer taviz vermeden ilerleyebilirsem, vardığım yerdeki güzellikler, iç huzuru bana yalnızlığımı unutturacak kadar büyük olacak. Kantarın ayarını bir de iyi tutturursam, salınımlarımın uzunluğu giderek azalırsa, hayatımdaki bana ait olmayanları daha sıkı eleyebilirsem, ver elini kendi cennetim.