HATIRLAYABİLİYOR MUSUN?

Hatırlayabiliyor musun?
Çocukken en sevdiğin kitabın resimlerine bakarken nasıl da kitaptaki resimlerin içine düşüp, kitabın dünyasına karışıverdiğini.
Yüzlerce kez okumuş olmana rağmen bir sonraki cümleyi ezbere biliyor olmana rağmen,
Nasıl da yeniden heyecanla okuduğunu, hiç okumamışcasına.
Hatırlayabiliyor musun?
Bakkala koşarken hani o koocamannn eti pufları almaya,
Ağzının suları nasıl da akardı.
Etipuf eşliğinde okunan küçük kadınlar seni nasıl da bugünün illüzyon zaman diliminden koparır,
Dikey zamanda ulaşılamayana ulaştırırdı.
Hatırlayabiliyor musun?
Parktaki o çam ağacının altında sadece senin için çıkan o birkaç tane renkli çiçeğin
Seni nasıl da şaşkına çevirdiğini.
Bir sonrakilerin çıkışını inanılmaz bir heyecanla beklediğini.
Hatırlayabiliyor musun?
Babaannenin seni eve almasından korkup, gizli saklı mutfaktan peynir ekmek kaçırıp,
Gizlice, sessizce kapıyı kapatıp evden kaçıp saatlerce sokakta oynayışını.
Hatırlayabiliyor musun?
Tek başına evcilik oynarken etraftaki herşeyin ama herşeyin kaybolduğunu, silindiğini.
Oyun bittiğinde sanki rüyadan uyanmış gibi oluşunu.
Peki sana yeni bir bebek alındığında,
Diğerlerini somyanın üzerine dizip, bebekle tanıştırıp,
Bakın ben sizi çok seviyorum ama o daha çok küçük olduğu için,
Bir süre onunla daha fazla ilgilenmem gerekir, anlayışlı olmanız lazım dediğini.
Evet hepsini ama hepsini hatırlıyorum, şuan günlük hafızam çok yetersiz olmasına rağmen.
Aklımla değil, içimdeki bir yerdeki kıpırdayışla, bir sesle, kokuyla, bir hisle hatırlıyorum....
Ve adını koyabiliyorum bu duygunun "kendin olmak" ve " gerçek mutluluk"
Şimdilerde bu içimdeki his, koku, ses benim yol rehberim.
Bu hissi tam o yerde yeniden hissedebiliyorsam......
Evvvetttt işte doğru yoldayım.