SONBAHAR RÜYASI

İşte, en sevdiğim mevsim geldi yine, tüm güzelliği ile. severim sonbaharları......hüzünle bağdaştırmadım hiç sonbaharı. yüreğimi kıpır kıpır yapar, o ılık ılık esen rüzgarı, daha bir kırmızı-kızıl olan güneşi, ben renkli ağaçları severim, kahverengi, kırmızı ve sarı yapraklara bakmaya doyamam....heleki yere dökülen yapraklara basmayı....okullar açılır sonbaharda. yeni defter kokusu, ucu daha sipsivri hiç yazılmamış kalemler, bembeyaz hiç yazılmamış defterler, hiç okunmamış gıcır kitaplar, özlenmiş arkadaşlar. kıpır kıpırdır benim sonbaharım, tarhana kokusu, kurutulmuş biber dizileri balkonda, ne çok anlatılacak şey vardır kankaya.... ekose şemsiyeleri, çağla yeşili pardesüleri severim ben, işte bu yüzden severim sonbaharı. bazen açan güneşi, yağmura hazır gri havaları, yazdan çalınma son güneşleri severim ben. sonbahar gani gönüllüdür. hepsi vardır bohçasında. tekdüze değildir, şaşırtır sizi, sıkmaz hiç bir zaman. şaşırmayı severim ben, değişikliği de....

sonbahar geldi y,ne. ve ben yine burdayım sonbaharı yaşamak üzere. ama eminim babaannemlerin orda da sonbahar mevsimi var:D bu gece yine rüyamda beraberdik meleğimle. gerçi artık hangisi rüya hangisi gerçek anlayabilmiş değilim ama........onu rüyamda gördüğümdeki ve uyandığımda dahi tüm ruhuma sinen hisler mi gerçek bu frekanstakiler mi. tabi her zamanki gibi, bilmiyorum? yanyana oturuyoruz, kollarımız birbirine değiyor. yine yumuşacık kolları.......düşünüyorum... kimbilir, belki, bir on yıl daha yaşar diyorum içimden, bi yandan kızıyorum kendime, neden on yıl olsun ki, buarada bir otobüs geçiyor sol yanımızdan. lanet olasıca huyum....rüya görürken gerçekleri unutmayan zihnim, rüyalaro kontrol edebilme kapasitem, 2 ayrı evrende kalbilme özelliğim, doya doya yaşatmıyor bana bu anı, biliyorum, ölecek ve biliyorum ki ben ona doyamıyorum. bir yalvarış bu...ben ona doyamadım ki ama daha......kolu koluma değiyor......kocamannnnbir camdan dışarıyı izliyoruz, hiç konuşmadan, camda simetrik yağmur damlaları. aaa yağmur başladı bak diyorum, cam buğulanıveriyor tümüyle.....sonra birden bire o buğu soldan sağa silinip gidiyor. aaaa ne çabuk kayboldu buğu diyorum. öyle netleşiyor ki dışarıdaki manzara, pırıl pırıl, yeni takımış gözlükten izler gibi.....o hep izliyor, konuşmadan ama kolu koluma değiyor. nasıl muluyum. sonra bir kapı sesi....uyanıyorum, kızmıyorum kapı sesine, meleğim hiç birşeye kızmazdı......ama çok özlüyorum onu. her sonbaharda, her yazda, kışta, salıda, perşembde, anneler gününde, kandillerde. bazen elim telefona varıyor, telefonu tuşlasam ahizenin öbür ucundan " aaa sevgiiii" diyecek eminim......bayramlarda, akşamüstü canım sıkıldığında aramak istiyorum onu......ve biliyorum beni çok seviyor, kolunun dokunuşundan biliyorum. iyi şeyler yapmış omalıyım, hata yaptığımda bana farklı davranıyor rüyalarımda... hayır bunlar rüya değil. benim belki de tek gerçeğim. o burda benimle ya da ben beceriyorum oraya gitmeyi, ya da bir bir ara zonda buluşuveriyoruz işte. herneyse, hep gel meleğim, hep gel. özleme başka türlü dayanamam. beni orda beklediğini biliyorum. zamanı gelince beni kapıda karşılayacağını da, o sevdiğimkısa kollu elbisen üstünde, omuzlarına atılmış ince beyaz hırkan, pamuk saçların pırıl pırıl, dudağındaki o şefkatli gülüşün:işte onu ben büyüttüm diyeceksin etrafdakilere yine, onu ben büyüttüm. canım, beni sen büyüttün, iyi ki sen büyüttün. yattığın yer cennet olsun. neolur daha sık görüşelim, mesela, sen de uygunsan hergün olur mu? seni çok özledim. ama çok.