ÖYLESİNE

İki ayrı yaşamım var, ya da en az iki mi desem? En azından kabaca klasifiye edeceksem rüya hayatım ve gerçek (olduğunu sandığım) olarak ikiye ayırabilirim yaşantımı. Niye böyle başladım yazıya bilmem ama canım istedi işte. Şuan bunları yazabildiğime göre bu boyutta yaşamaya devam ediyorum (sanırım) hala. Birşey oluyor, birileri birşeyler yapıyor ve hatta ben birşeyler yapıyorum, söylüyorum. Bütün bunları hızlı çekimde izlediğimi hayal ediyorum ve çok komik geliyor. pıtı pıtı pıtı, tıkı, tıkı, tıkı, pırrr, çırrr, tik, tak tok gibi bişey canlanıyor gözlerimin önünde, anlamsız, komik el hareketleri, kafa sallamaları, ağzını açmış tüküre tüküre bağıran adam, hiç susmayan habire çemkiren ve ardından hep iiiiiii diye ağlayan kadın, saçları süpürge şeklinde.....Artık daha az salınıyorum salınım noktaları arası mesafem giderek azalıyor. Sanki artık sadece bir an titreşiyorum, hani atom çekirdeğinin etrafında, orbitlerde ikamet eden elektronlar gibi. Bazen çok büyük etkileşimler olur ve o elektronu orbitinden koparır ama etkileşim küçükse elektron enerji salmaz, kaybolmaz, sıçramaz sadece olduğu yerde şöyle bir titrer..hani bir söz var ya: titre ve kendine gel! Bak bu benzetmeyi sevdim, kendine gelmek için titremek, bir parmak seni dürter hani: şşşt lan kendine gel gibi mesela. Bir söz daha vardır hani fazla alçakgönüllü olma, gerçek sanırlar diye. Sanırım ben fazla alçakgönüllü oldum. Haaa bu da erdemden değil, kendimi kandıramayan ben sizi de kandırmaya çalışacak değilim. Aslolan şu ki: toplumun dayatması vardır: yavrum alçakgönüllü ol......ben o erdemi yapıştırmışım kendime erdem sırtıma yük olmuş, yüzüme maske olmuş. Dur bi atayım şu yükü sırtımdan, sıyırayım yüzüme yapışan maskeyi. Görelim seyreyelim bakalım, neler olacak....