Bugün çok güzel bir hediye aldım. Bir kitap: Tohum ve Toprak (Carol Delaney). Kitabın ilk sayfasına bana hitaben el yazısıyla "okumaktan keyif alan biri olarak, yeni dünyalar keşfetmen dileği ile" ile yazdığını görmek içimdeki çağlayanın bir hıçkırıkla dile gelmesine neden oldu. Yüreğim doldu taştı, kitabımı göğsüme bastırdım. Kimbilir bu aralar belki de çok duygusalım, belki ağlayasım var ve belki bir psikiyatriste gitsem depresyon teşhisi koyacak. Bana sorarsanız, hayatın ve aslında var olmanın anlamını keşfetmeye başladım, yeniden çocukluğumdaki hayret duygusuyla ürpermeye başladım. Taşa, ağaca, kuşa, dosta baktığımda derin anlamlar sezmeye başladım.  Kitap Ortaanadolu'da bir köyde gerçekleştirilmiş iki yıllık antropolojik araştırmalara dayanıyor. Kitabın ilk sayfasında "Asıl şiirlerimiz içimizde, onları kazmaktan başka birşey gelmez elimizden" Jonathan Galassi, sözü ile karşılaşmak içimi ürpertti. Bu aralar hep dediğim gibi kelimeler dökersem duygularım incinecek, düşüncelerim kısırlaşacak gibi. İşte öyle.

Sevgili Dostum, saygı duyduğum, değer verdiğim, beraber zaman geçirmekten inanılmaz keyif almakla kalmayıp, varlığının her zaman her anlamda hayatıma değer, bilgi ve tecrübe kattığı Sevgili İnsan sana teşekkür ederim. Farkındayım senin gibi bir güzellik üzerinden Gerçek Güzelliğe şükranlarımı iletiyorum. Evrensel akış bizi önce biraraya getirdi, getirmekle kalmayıp kucağına alıp bizi aynı yere sürüklüyor. Bakalım, seyreleyelim neler olacak. Bunlar tesadüf değil, birlikte yeni bir başlangıcın kapısındayız ve bu başlangıçta seninle birlikte olmaktan çok mutluyum. Sen ve sevdiğim diğer insan bu yeni yolda plansızca yanımda olduğunuz için herşeyin çok güzel olacağına inanıyorum.