Gerçekte üzülmediğim şeylere üzülüyor gibi, sevinmediğim şeylere seviniyor gibi yapmaktan vazgeçtiğimde tamamı ile gerçek olan acı ve mutluluğu bulacağıma inanıyorum. Bu mış gibi yapmalar ruhumu öldürüyor. Aslında buna öldürmek değil dondurmak demek daha doğru olur. Ki bu daha acı verici. Ve sonra o donmuş ruhumu kaplayan soluk bedenimle kayboluyoruz bir daha kendimizi hiç bulmamaksızın.Tıpkı bir zombi gibi. Evet gerçek mutluluğu ve acıyı bulacağım, ki bu gerçek acı yüreğimi dağlayacak artık bunu da biliyorum ama GERÇEK olacak, hazzı burda işte. Öyle yanacak öyle yanacağım ki.......geriye acı kalmayacak. Yapabilirim. Sevmediğim şeyleri seviyor gibi, sevdiğim şeyleri sevmiyor gibi, ilgi duymadığım şeylere ilgi duyuyor gibi, ilgi duyduklarıma duymuyormuş gibi.........vs vs vs vs vs. Kim bilir bu beni istemediğim şeyleri yapmaktan kurtarmaz, istediğim şeyleri yapmamı da sağlamaz ama KENDİME KARŞI SAMİMİ OLMA mı sağlar ki son tahlilde bu da yeter.