SENSİZ ÇAY

Bazen öyle bir an gelir ki, yürek aklın önüne perde olur. Al eline telefonu, çevir evinizin numarasını, kim bilir belki babaannen açar telefonu. Babaanneeee dersin, o da sana kızımmm der. Neden olmasın...... Öyle inanır ki yürek buna, öyle inanmak ister ki. Aslında hepsi bir kabusmuş der konuşmaya devam edersin mutlulukla. Biliyor musun babanne çok uzun bir kabus gördüm, rüyamda sen alzheimer olmuştun, sonra öldün... çok kötüydü babanne çokkkkkk. Sesini duydum rahatladım dersin. O da ömrümü uzatmışsın der. İremi, Sinemi, Fatma Pınar'ı sorar. Ne zaman geliyorsunuz, çok özledim der. Ben de ona sen gel derim, bizim ev kaloriferli, sıcacık otururuz derim. 

Ahhh babaannemmmm. Sen belki beni duyuyorsun ve hatta belki görüyorsun şuan. Ağladığımı da görüyorsun o zaman. Seni üzmek istemem. Ama ben seni çok özledim. Bu gece rüyama gelirsin belki diye avunuyorum. Bak bu akşam senin için kek ve börek yaptım. Çay da demledim. Az sonra İrem dershaneden gelir. Hep beraber içeriz çayımızı ne dersin? Hiç böyle olacağını düşünmemiştim. Sen şimdi benim yanımda olacaktın. Eskileri konuşacak, gülecektik. Ev sıcacık senin yanakların al al olacaktı, saçların herzamanki gibi pamuk helva, pırıl pırıl. Camın önüne oturacaktık salonda, şurdan gelen adam senin olacaktı, burdan gelen benim. Eve yorgun geldiğimde bana nazar duası okuyacaktın, gözlerin yaşaracaktı, uzuuun uzun esneyecektin. Sana nazar değmiş bugün diyecektin, gözlerinden yaşlar akacaktı esnedikçe. Kızlarıma da okuyacaktın. Ben doçent oldum babaanne diyecektim, biliyorum gurur duyacaktın benimle. Ve herkese "onu ben büyüttüm" diyecektin. Beni sen büyüttün babanne. Canım babaannem, güzel yürekli insan. Ve şimdi, ben özlüyorum seni.