Ağlamak istiyorum:)
Aslında istediğim şey ağlamak değil ama şuan başka birşey yapamadığım için geriye kalan en uygun seçenek ağlamak.
Üzgün müyüm: hayır.
Daha başka birşey bu
Çaresizlik desem: tam da değil
Kurtlarla Koşan Kadınları okuyorum, sevgili Fortunataya bu kitap beni sallayacak demiştim. Sallamak ne kelime:) boğazımı sıkıyor hatta daha da ileri gidip daha da aşşağıdan trakeanın akciğerlerden hemen ayrıldığı noktadan sıkıyor, boğuluyorum. Eeee okuma o zaman diyorsanız, diğer eli ile de beni karşı konulmaz gücü ile kendine çekiyor.
Herşey de insanın yüzüne yüzüne böyle dan diye vurulmaz ki ama.
Düşünün tam bir bok çukurundasınız.
Ama ölmek gibi bir lüksünüz yok.
Ve o lanet olası içinizdeki şey her zaman olduğu gibi size:
Sevgili Guguk, bunun çıkış yolu var diyor.
Diğer yandan kitabın tabiri ile deforme olmuş animusunuz boşver bok yemek iyidir diyor.
Ağlamaktan daha iyi bildiğiniz bişey var mı?