YERİNE GETİRİLECEK SÖZ

Bugün bir sözüm var yerine getirilecek, önce kendime sonra sevgili Sndrfknella'ya. Belki de evrene verilmiş bir söz taaa önceden. Belki de hayata gelmemin tek nedeni bu önemsiz gibi görünen ama pek önemli olan şey. Karşı komşum: Emine Abla, dünya tatlısı, sevecen, canayakın, güler yüzlü, eli açık Emine Abla. Bana istemeden sardunyalar veren Emine Abla (ki şuanda tam da karşımdalar). Çocuğu olmamış Emine Ablanın. Bense bildiğiniz gibi yakınlarda 3. kızıma sahip oldum. Elbette ziyarete geldi. Ben çocukların evi çok dağıttıklarını, kıyafetlerini oraya buraya attıklarını anlatırken tamda: boşver atsınlar, ne güzel işte, atsınlar bırak dedi. Durdum kaldım; anlamıştım kırdığım potu ama geçmiş olsun. Yüzünde o hüzün, şefkat, kabullenmişlik, tevekkül ve bütün bunların getirdiği yücelik duygusu karışımını gördüğüm anda anlamıştım. Emine Abla dünyalar tatlısı; her gördüğünde: hadi gir bir çay içelim der. Ve lakin benim heeep yapılacak işlerim vardır. Kibarca bahanemi belirtip, giderim. O olgunlukla karşılar, bilir aslında belki bunların birer bahane olduğunu ama öbür sefere yine güzel davetini yapar. Sndrfknella'nın yazısını okuduğumda, içim bir hoş oldu, sizlerde okuyun (http://eyvahyasotuzbes.blogspot.com/). Mutlaka çevremizde o Teyze gibi birileri vardır ama bizim de heeep işlerimiz (bahanelerimiz) yoğundur. Ve bir gün onlar yapayanlız uçuverirler gerçek mekanlarına. Ne acıdır yapayanlız ölüvermek. Yazarken bile tüylerim ürperiyor. Kimse böyle bir gidişi haketmez. Herkesin hakkıdır ardından bir el sallaması, şefkatle bakan bir göz, elini tutan bir el.
Bir film izlemiştim idama mahkum bir katile, bir rahibe veriyorlar. Ölüme kadar olan sürecini daha kolay geçirsin, belki yaptığından pişman olsun ve belki affedilmiş olarak gitsin diye zoraki ölümüne. İlk başlarda rahibeyi istemiyor ama sonra onsuz olamıyor. Aslında o bir katil, vahşice birini öldürdü ama film boyu onun acısını, korkusunu izleyince ona acıdığımı farkedip ve onu anladığımda ne kadar korkunç bir durumda olduğunu görüyorum; yüreğim daralıyor. Ölüme giderken rahibe onun için dua ediyor, ağlıyor, gözleri gözlerinde.........Bence, kim bilir, yazarken bile düşünüyorum hala ama sanırım herkes bunu hakediyor.......
Bi düşünün... Belki de sizin de yakınlarınızda bahaneleriniz nedeni ile gözardı ettiğiniz yalnız bir teyze, amca, ......., kadın, çocuk, kedicik vardır. Bir zamanlar evrene verdiğimiz sözü tutsak...Ne güzel olur dimi?
Ben şimdi Emine Ablaya gideceğim, hoşçakalın.